Een haas loopt huilend door het bos. Komt ‘ie meneer de uil tegen. “Wat is er haas?” vraagt meneer de uil. “Ik moet voor militaire dienst gekeurd worden, maar ik wil niet in dienst!” De uil denkt diep na en zegt dan: “Weet je wat. We knippen je oren eraf. Dan wordt je zeker afgekeurd. En als je dan afgekeurd bent, naaien we ze er weer aan en dan is alles weer normaal.” Zo gezegd, zo gedaan. En ja hoor de haas wordt afgekeurd. Loopt de haas helemaal blij door het bos, komt hij de huilende meneer beer tegen. “Wat is er met jou aan de hand?” vraagt de haas. “Ik moet gekeurd worden voor militaire dienst, maar ik wil niet.” zegt de beer. “Kom dan maar mee naar meneer de uil, die weet vast raad.” zegt de haas. Meneer de uil moet er lang over nadenken. Een beer heeft namelijk nauwelijks oren, dus het heeft geen zin om die eraf te halen. Dan heeft de uil het idee om alle tanden van de beer eruit te halen! Dan zal hij het verder zonder tanden moeten doen, maar hij eet toch alleen maar honing. Zo gezegd, zo gedaan. Later die week lopen de haas en meneer de uil door het bos. Komen ze meneer de beer tegen. Vragen ze: “Wat was het resultaat?” “Afgekeurd!” zegt de beer blij. “Vanwege je gebit?” vragen de haas en meneer de uil. “Nee, ik was gewoon te dik!”
Inzender: Lisa Rechteweg